Η ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ:
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΦΥΣΗ

Το έργο του Σρέντινγκερ «Η Φύση και οι Έλληνες» είναι μία από τις καλύτερες στιγμές της συγγραφικής δραστηριότητάς του· επιπλέον, η έντυπη παρουσίαση των διαλέξεων είναι ίσως αρτιότερη από τα κείμενα των ομιλιών του, δεδομένου ότι έχει προσεχθεί ιδιαίτερα –από τον ίδιον– η πυκνότητα των ιδεών και ο κομψός τρόπος έκφρασης.
Χαρακτηριστικό αυτού τού μεγάλου επιστήμονα, που τον διακρίνει ένα ασυνήθιστο γλωσσικό ταλέντο, είναι ότι εξέδωσε και συλλογές ποιημάτων του.

Το Φεβρουάριο του 1948, ο Έρβιν Σρέντινγκερ έδωσε τέσσερις δημόσιες διαλέξεις στο Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Δουβλίνου με τίτλο «Η Φύση και οι Έλληνες». Το περιεχόμενο αφορούσε τη σχέση της επιστήμης με την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, τη διερεύνηση του μεγαλειώδους βήματος που συντελέστηκε στην ιστορία των ιδεών εκείνη την εποχή, την αποκαλούμενη εποχή «γέννησης της επιστήμης» – ένα θέμα εντυπωσιακό και διαχρονικό.

Στο έργο του «Η Φύση και οι Έλληνες», ο Σρέντινγκερ ανιχνεύει χρονολογικά τα δύο βασικά αδιέξοδα της σύγχρονης σκέψης: τη ριζική διχοτομία μεταξύ θρησκευτικού και επιστημονικού λόγου, και την κρίση αυτογνωσίας που προκύπτει από την επαφή με τη Φύση. Μελετώντας τους προσωκρατικούς διανοητές, ο στόχος του Σρέντινγκερ δεν είναι απλώς διδακτικός και ιστορικός. Πάνω απ’ όλα σκοπεύει να φωτίσει το παράδοξο της σύγχρονης επιστήμης, η οποία πιστεύει ότι προσεγγίζει την ολοκλήρωσή της όσο περισσότερο κατανοεί το ανέφικτο του πράγματος.